ความเสี่ยงที่จุดให้ทิปของสภาพอากาศหลายจุดจะเพิ่มสูงขึ้นกว่า 1.5°C ภาวะโลกร้อน

ทีมวิจัยระหว่างประเทศได้สังเคราะห์หลักฐานสำหรับจุดเปลี่ยน เกณฑ์อุณหภูมิ ช่วงเวลา และผลกระทบจากการทบทวนเอกสารกว่า 200 ฉบับที่ตีพิมพ์ตั้งแต่ปี 2551 ซึ่งเป็นช่วงที่มีการกำหนดจุดเปลี่ยนของสภาพอากาศอย่างเข้มงวดเป็นครั้งแรก พวกเขาได้เพิ่มรายการจุดเปลี่ยนที่เป็นไปได้จากเก้าเป็นสิบหก งานวิจัยซึ่งตีพิมพ์ล่วงหน้าก่อนการประชุมใหญ่ "Tipping Points: from climate crisis to positive changes" ที่มหาวิทยาลัย Exeter (12-14 กันยายน) สรุปว่าการปล่อยมลพิษของมนุษย์ได้ผลักโลกเข้าสู่เขตอันตรายของจุดเปลี่ยนแล้ว ห้าในสิบหกแห่งอาจถูกกระตุ้นที่อุณหภูมิปัจจุบัน ได้แก่ พืดน้ำแข็งของกรีนแลนด์และแอนตาร์กติกตะวันตก การละลายของน้ำแข็งถาวรอย่างฉับพลันเป็นวงกว้าง การยุบตัวของการพาความร้อนในทะเลลาบราดอร์ และแนวปะการังเขตร้อนตายจำนวนมาก สี่เหตุการณ์เหล่านี้เปลี่ยนจากเหตุการณ์ที่เป็นไปได้ไปสู่ภาวะโลกร้อนที่ 1.5°C โดยมีอีก 5 เหตุการณ์ที่เป็นไปได้เกี่ยวกับระดับความร้อนนี้ David Armstrong McKay ผู้เขียนนำจาก Stockholm Resilience Centre, University of Exeter และ Earth Commission กล่าวว่า "เราสามารถเห็นสัญญาณของการสั่นคลอนได้แล้วในส่วนของแผ่นน้ำแข็ง West Antarctic และ Greenland ในพื้นที่ Permafrost ป่าฝนอเมซอน และอาจเป็นไปได้ว่า แอตแลนติกคว่ำหมุนเวียนเช่นกัน " "โลกมีความเสี่ยงที่จะเกิดจุดพลิกคว่ำ เมื่ออุณหภูมิโลกเพิ่มสูงขึ้น จุดเปลี่ยนกลับเป็นไปได้มากขึ้น" เขากล่าวเสริม "โอกาสในการข้ามจุดเปลี่ยนสามารถลดลงได้โดยการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างรวดเร็วโดยเริ่มทันที รายงานการประเมินฉบับที่ 6 ของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC) ระบุว่า ความเสี่ยงที่จะทำให้เกิดจุดเปลี่ยนสภาพภูมิอากาศจะสูงขึ้นประมาณ 2°C เหนืออุณหภูมิก่อนยุคอุตสาหกรรม และสูงมากประมาณ 2.5-4°C การวิเคราะห์ใหม่นี้บ่งชี้ว่าโลกอาจออกจากสถานะสภาพอากาศที่ 'ปลอดภัย' แล้วเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นประมาณ 1°C บทสรุปของการวิจัยคือว่า แม้แต่เป้าหมายข้อตกลงปารีสของสหประชาชาติที่จะจำกัดอุณหภูมิให้ต่ำกว่า 2°C และควรอยู่ที่ 1.5°C โลก ก็ยังไม่เพียงพอที่จะหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เป็นอันตรายได้อย่างเต็มที่ จากการประเมิน ความน่าจะเป็นของจุดเปลี่ยนเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนใน 'ช่วงปารีส' ที่ร้อนขึ้น 1.5-2°C โดยมีความเสี่ยงสูงกว่า 2°C ด้วยซ้ำ การศึกษานี้ให้การสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์อย่างมากสำหรับข้อตกลงปารีสและความพยายามที่เกี่ยวข้องในการจำกัดภาวะโลกร้อนให้อยู่ที่ 1.5°C เนื่องจากมันแสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงของจุดเปลี่ยนผันเพิ่มสูงขึ้นเกินกว่าระดับนี้ เพื่อให้มีโอกาส 50% ที่จะบรรลุ 1.5°C และจำกัดความเสี่ยงจุดเปลี่ยน การปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกจะต้องลดลงครึ่งหนึ่งภายในปี 2573 และถึงศูนย์สุทธิภายในปี 2593 ผู้เขียนร่วม Johan Rockström ประธานร่วมของ Earth Commission และผู้อำนวยการสถาบัน Potsdam Institute for Climate Impact Research กล่าวว่า "โลกกำลังมุ่งหน้าสู่ภาวะโลกร้อนที่อุณหภูมิ 2-3 องศาเซลเซียส สิ่งนี้ทำให้โลกอยู่ในเส้นทางที่จะก้าวข้ามการเอียงที่อันตรายหลายครั้ง จุดที่อาจเป็นหายนะสำหรับผู้คนทั่วโลก เพื่อรักษาสภาพที่น่าอยู่บนโลก ปกป้องผู้คนจากการเพิ่มขึ้นของความสุดขั้ว และทำให้สังคมมีเสถียรภาพ เราต้องทำทุกวิถีทางเพื่อป้องกันการข้ามจุดเปลี่ยน ทุกๆ 10 องศามีความสำคัญ" ทิม เลนตัน ผู้เขียนร่วม ผู้อำนวยการ Global Systems Institute แห่งมหาวิทยาลัย Exeter และสมาชิกของ Earth Commission กล่าวว่า "ตั้งแต่ผมประเมินจุดเปลี่ยนสภาพภูมิอากาศครั้งแรกในปี 2551 รายชื่อก็เพิ่มขึ้น และการประเมินความเสี่ยงที่เกิดขึ้นก็เพิ่มขึ้น อย่างมาก" "งานใหม่ของเราแสดงหลักฐานที่น่าสนใจว่าโลกต้องเร่งลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนในระบบเศรษฐกิจอย่างรุนแรงเพื่อจำกัดความเสี่ยงของการข้ามผ่านจุดให้ทิปของสภาพอากาศ" "เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้น ตอนนี้เราจำเป็นต้องกระตุ้นจุดเปลี่ยนทางสังคมในเชิงบวก ซึ่งช่วยเร่งการเปลี่ยนแปลงไปสู่อนาคตของพลังงานสะอาด" "เราอาจต้องปรับตัวเพื่อรับมือกับจุดเปลี่ยนของสภาพอากาศที่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และสนับสนุนผู้ที่อาจประสบกับความสูญเสียและความเสียหายที่ไม่มีหลักประกัน" Lenton กล่าวเสริม การสำรวจข้อมูลสภาพอากาศแบบบรรพชีวินวิทยา การสังเกตการณ์ในปัจจุบัน และผลลัพธ์จากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศ ทีมงานนานาชาติสรุปว่าระบบชีวกายภาพหลัก 16 ระบบที่เกี่ยวข้องในการควบคุมสภาพอากาศของโลก (เรียกว่า 'องค์ประกอบการให้ทิป') มีศักยภาพที่จะข้ามจุดเปลี่ยนที่ซึ่งการเปลี่ยนแปลงกลายเป็นสิ่งที่ยั่งยืนในตัวเอง . นั่นหมายความว่าแม้ว่าอุณหภูมิจะหยุดสูงขึ้น แต่เมื่อแผ่นน้ำแข็ง มหาสมุทร หรือป่าฝนผ่านจุดเปลี่ยน มันจะเปลี่ยนสถานะใหม่ต่อไป ระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงจะแตกต่างกันไปตั้งแต่ทศวรรษไปจนถึงหลายพันปี ขึ้นอยู่กับระบบ ตัวอย่างเช่น ระบบนิเวศและรูปแบบการหมุนเวียนของบรรยากาศสามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่การยุบตัวของแผ่นน้ำแข็งจะช้าลงแต่ทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นหลายเมตรอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นักวิจัยแบ่งองค์ประกอบการให้ทิปออกเป็น 9 ระบบที่ส่งผลต่อระบบโลกทั้งหมด เช่น แอนตาร์กติกาและป่าดงดิบอเมซอน และอีก 7 ระบบที่หากให้ทิปจะส่งผลกระทบในระดับภูมิภาคอย่างมาก ประการหลังรวมถึงลมมรสุมแอฟริกาตะวันตกและการตายของแนวปะการังส่วนใหญ่รอบเส้นศูนย์สูตร มีการเพิ่มองค์ประกอบการให้ทิปใหม่หลายอย่าง เช่น การพาความร้อนของทะเลลาบราดอร์และแอ่งใต้ธารน้ำแข็งแอนตาร์กติกตะวันออก เมื่อเทียบกับการประเมินในปี 2551 ในขณะที่น้ำแข็งในทะเลอาร์กติกในฤดูร้อนและปรากฏการณ์เอลนีโญทางใต้ (ENSO) ถูกลบออกเนื่องจากไม่มีหลักฐานของพลวัตของการให้ทิป ผู้ร่วมเขียน Ricarda Winkelmann นักวิจัยจาก Potsdam Institute for Climate Impact Research และสมาชิกของ Earth Commission กล่าวว่า "สิ่งสำคัญคือ องค์ประกอบการให้ทิปจำนวนมากในระบบโลกเชื่อมโยงกัน ทำให้การให้ทิปที่ลดหลั่นเป็นประเด็นที่น่ากังวลเพิ่มเติม อันที่จริง ปฏิกิริยาระหว่างกันสามารถลดเกณฑ์อุณหภูมิวิกฤตลงได้ ซึ่งเกินกว่าที่องค์ประกอบการให้ทิปแต่ละอย่างจะเริ่มไม่เสถียรในระยะยาว"