การแข่งขันทางอาวุธระหว่างปรสิตและเหยื่อของพวกมัน

หนอนปรสิต Pomphorhynchus laevis ไม่ได้มีชีวิตที่ง่าย: ในการสืบพันธุ์ ปรสิตต้องหวังว่าไข่ของมันจะถูกกินโดยกุ้งน้ำจืดเสียก่อน ตัวอ่อนที่ฟักออกจากไข่จำเป็นต้องเปลี่ยนบรรยากาศ: พวกมันสามารถพัฒนาเป็นหนอนตัวเต็มวัยได้หากปลากลืนเข้าไป อย่างไรก็ตามไม่ใช่ปลาทุกชนิดที่เหมาะสมในการเป็นเจ้าภาพขั้นสุดท้าย บางชนิดมีกลไกการป้องกันที่ฆ่าปรสิตก่อนที่มันจะผสมพันธุ์และปล่อยไข่ใหม่ลงไปในน้ำผ่านทางลำไส้ของปลา เพื่อเพิ่มโอกาสในการแพร่พันธุ์ เวิร์มได้พัฒนากลยุทธ์ที่ซับซ้อนหลายอย่างในช่วงวิวัฒนาการ ดร. Timo Thünken จาก Institute for Evolutionary Biology and Ecology แห่งมหาวิทยาลัยบอนน์ อธิบายว่า "ตัวอย่างเช่น กุ้งที่ติดเชื้อปรสิตเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกมัน" "พวกมันไม่หลีกเลี่ยงปลาบางชนิดอีกต่อไป ดังนั้นจึงกินบ่อยขึ้น" วิทยานิพนธ์อีกฉบับหนึ่งเป็นที่ถกเถียงกันมาก: กุ้งน้ำจืดมีสีน้ำตาลอมน้ำตาล เปลือกของพวกมันยังค่อนข้างโปร่งแสงอีกด้วย พวกเขาจึงแทบไม่โดดเด่นจากสิ่งรอบข้าง ในทางกลับกันตัวอ่อนของ Pomphorhynchus laevis มีสีส้มสดใส ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะดูด้วยตาเปล่าว่ากุ้งติดเชื้อหรือไม่:ตัวอ่อน สินค้าที่เป็นปรสิตจะถูกทำเครื่องหมายด้วยจุดสีส้ม กุ้งที่ติดเชื้อดึงดูดความสนใจมากขึ้น อาจเป็นไปได้ว่ากุ้งพรางตัวได้ไม่ดีนักและปลากินบ่อยกว่า ผู้อำนวยการฝ่ายการศึกษา ศ.ดร.ธีโอ แบคเกอร์ ได้ตรวจสอบวิทยานิพนธ์นี้แล้วเมื่อหลายปีก่อน เขาสามารถระบุได้ว่ากุ้งที่มีเครื่องหมายสีส้มมักจะเข้าไปอยู่ในท้องของปลากระสูบ การค้นพบนี้ไม่ได้รับการยืนยันในการศึกษากับปลาเทราท์สีน้ำตาล อย่างไรก็ตาม ปลาเทราต์สีน้ำตาลซึ่งตรงกันข้ามกับปลาสติกเกิลแบ็คนั้นไม่ใช่โฮสต์สุดท้ายที่เหมาะสมสำหรับ Pomphorhynchus laevis ระบบภูมิคุ้มกันของมันมักจะป้องกันการติดเชื้อ Pomphorhynchus laevis ได้สำเร็จ "ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่สีส้มจะดึงดูดปลาที่เหมาะสมเป็นพิเศษสำหรับการแพร่พันธุ์ต่อไปของปรสิต" Thünken ตั้งข้อสงสัย "ตอนนี้เราได้ทำการทดลองเพื่อนำวิทยานิพนธ์นี้ไปทดสอบ" นักชีววิทยาทำเครื่องหมายกุ้งด้วยจุดสีส้มเพื่อจำลองการรบกวนของตัวอ่อน จากนั้นพวกเขาทดสอบว่ากุ้งที่มีปัญหาถูกกินโดยปลาต่างชนิดกันบ่อยเพียงใดเมื่อเปรียบเทียบกับสายพันธุ์ที่ไม่มีเครื่องหมาย เครื่องหมายนี้เพิ่มความเสี่ยงในการถูกกิน แต่เฉพาะในปลาบางประเภทเท่านั้น: ปลาหนามและกระดองปลาสนใจกุ้งน้ำจืดที่มีเครื่องหมายนี้เป็นพิเศษ จุดไม่ได้สร้างความแตกต่างให้กับปลาเทราต์สีน้ำตาล ในการทดลองอื่น นักวิจัยให้อาหารปลากับกุ้งที่มีตัวอ่อนอาศัยอยู่เท่านั้น "เราสามารถแสดงให้เห็นว่าอาหารนี้มักจะนำไปสู่การติดเชื้อในบาร์เบลและหลังติด แต่พบน้อยมากในปลาเทราต์สีน้ำตาล" Thünken อธิบาย เห็นได้ชัดว่าสีที่เห็นได้ชัดเจนของพวกมันช่วยให้มั่นใจได้ว่าตัวอ่อนจะจบลงในท้องของโฮสต์สุดท้ายที่เหมาะสมเป็นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม มันไม่ชัดเจนว่าพวกเขาได้รับสีส้มในช่วงวิวัฒนาการเพื่อเข้าถึงโฮสต์เหล่านี้อย่างแม่นยำหรือไม่ "บางทีเมื่อเวลาผ่านไป พวกมันอาจปรับตัวให้เข้ากับระบบย่อยอาหารของปลาที่ตอบสนองต่อสีส้มได้ดีมากเป็นพิเศษ" Thünken กล่าว การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าสีที่โดดเด่นของตัวอ่อนนั้นไม่มีข้อเสีย นักวิทยาศาสตร์ใช้ประชากรของ sticklebacks ที่แตกต่างกันในการทดลองของพวกเขา ตรงกันข้ามกับกุ้งกลุ่มนี้ หลีกเลี่ยงกุ้งที่มีเครื่องหมาย: ในช่วงวิวัฒนาการ พวกเขาอาจเรียนรู้ที่จะตีความสีส้มว่าเป็นสัญญาณเตือน