ให้ความรู้เกี่ยวกับบ้าน

Grzegorz Buczkowski ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านกีฏวิทยามหาวิทยาลัย Purdue พบว่าฝูงมดบ้านที่มีกลิ่นจะมีขนาดใหญ่ขึ้นและซับซ้อนมากขึ้นเมื่อพวกมันย้ายจากป่าสู่เมืองและทำตัวเหมือนสายพันธุ์ที่รุกราน มดอาศัยอยู่ประมาณ 50 ตัวต่อหนึ่งฝูงโดยมีราชินีหนึ่งตัวในป่า แต่ขยายเป็นอาณานิคมขนาดใหญ่ที่มีคนงานมากกว่า 6 ล้านคนและราชินี 50,000 ตัวในเขตเมือง "นี่เป็นสายพันธุ์พื้นเมืองที่กำลังทำเช่น นี้" Buczkowski กล่าว ซึ่งผลการวิจัยได้รับการตีพิมพ์ในวารสารBiological Invasions ฉบับออนไลน์ฉบับแรก "มดพื้นเมืองไม่ควรรุกราน เราไม่รู้ว่ามีมดพื้นเมืองชนิดใดที่เหนือกว่ามดพื้นเมืองสายพันธุ์อื่นเช่นนี้" มดบ้านที่มีกลิ่นฉุนอาศัยอยู่ในโพรงเปลือกลูกโอ๊กในป่า พวกเขาเรียกว่ามีกลิ่นเพราะพวกเขามีกลิ่นมะพร้าวหรือเหล้ารัมเมื่อบด มดเหล่านี้ถือเป็นหนึ่งในมด บ้าน ที่พบได้บ่อยที่สุด ในพื้นที่กึ่งธรรมชาติที่ตัดกันระหว่างป่าและเขตเมือง เช่น สวนสาธารณะ Buczkowski กล่าวว่า เขาสังเกตเห็นอาณานิคมของคนงานประมาณ 500 คนที่มีราชินีตัวเดียว เขากล่าวว่าเป็นไปได้ว่าเมื่อมดเข้าใกล้เขตเมืองมากขึ้น พวกมันก็จะสามารถเข้าถึงอาหาร ที่พักอาศัย และทรัพยากรอื่นๆ ได้ง่ายขึ้น “ในป่า พวกมันต้องแย่งชิงอาหารและทำรัง” Buczkowski กล่าว "ในเมือง พวกมันไม่มีการแข่งขันแบบนั้น ผู้คนให้ที่อยู่สำหรับทำรัง ที่ทำกิน" Buczkowski สังเกตมดในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันสามแห่งในและรอบๆ วิทยาเขต Purdue เขากล่าวว่า เป็นไปได้ว่าหากมดบ้านที่มีกลิ่นหอมสามารถขยายพันธุ์เป็นอาณานิคมที่ซับซ้อนได้ มดตัวอื่นๆ ก็จะทำเช่นเดียวกัน แต่ Buczkowski ไม่พบหลักฐานว่ามดตัวอื่นปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่และพัฒนาเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นได้เหมือนกับมดบ้านที่มีกลิ่น เขากล่าวว่าเป็นไปได้ที่มดบ้านที่มีกลิ่นตัวจะปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมในเมืองได้ดีกว่ามดสายพันธุ์อื่น หรือพวกมันสามารถเอาชนะหรือครอบงำสายพันธุ์อื่นได้ "สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามมากมายที่เราต้องการตอบ" เขากล่าว Buczkowski กล่าวว่าการทำความเข้าใจว่าทำไมรูปแบบ supercolonies สามารถนำไปสู่การควบคุมศัตรูพืชในบ้านได้ดีขึ้นรวมทั้งทำให้มั่นใจได้ว่าพวกมันจะไม่แข่งขันกับสายพันธุ์ที่เป็นประโยชน์ การศึกษาในอนาคตเกี่ยวกับมดบ้านที่มีกลิ่นจะรวมถึงการศึกษาพันธุกรรมของมดและพยายามทำความเข้าใจผลกระทบของการขยายตัวของเมืองของมดบ้านที่มีกลิ่น