ภัยพิบัติทางธรรมชาติ

กลุ่มวิจัยที่นำโดยศาสตราจารย์ทาคาฮิโระ เอนโด จากบัณฑิตวิทยาลัยวิทยาศาสตร์ระบบที่ยั่งยืนแห่งมหาวิทยาลัยโอซาก้าเมโทรโพลิแทน ได้ทำการสำรวจเจ้าของบ่อน้ำในท้องถิ่นที่จัดหาน้ำบาดาล (องค์กร 91 แห่ง) และสถานสงเคราะห์ที่เป็นตัวแทนของผู้ใช้น้ำ (328 แห่ง) ที่ได้รับผลกระทบจากคุมาโมโตะปี 2559 แผ่นดินไหว. การสำรวจได้ชี้แจงสถานะการใช้น้ำใต้ดินหลังแผ่นดินไหวสำหรับซัพพลายเออร์และผู้ใช้ ตลอดจนประเด็นนโยบายเกี่ยวกับการใช้บ่อน้ำฉุกเฉิน "น้ำบาดาลได้รับการพิจารณาว่าเป็นทรัพยากรที่สำคัญสำหรับทั้งการผลิตในภาคอุตสาหกรรมและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ แต่การวิจัยนี้ได้ชี้แจงใหม่ว่าน้ำใต้ดินเป็นทรัพยากรในการป้องกันภัยพิบัติด้วย" ศาสตราจารย์ Endo อธิบาย แม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีการศึกษาเกี่ยวกับการใช้น้ำบาดาลใน ภัยพิบัติ แต่การศึกษาเหล่านี้ส่วนใหญ่ประเมินภัยพิบัติในอนาคต เช่น เทคนิคการสำรวจน้ำบาดาล และการประเมินความพร้อมของน้ำใต้ดินในกรณีที่น้ำประปาหยุดไหล โดยพื้นฐานแล้วน้ำบาดาลจะถูกจัดหาให้ในช่วงเวลาโกลาหลทันทีหลังเกิดภัยพิบัติผ่านบ่อน้ำส่วนตัว ซึ่งกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ประสบภัย ทำให้การเก็บบันทึกการใช้น้ำบาดาลอย่างเป็นทางการทำได้ยาก จนถึงขณะนี้ การใช้งานบ่อน้ำฉุกเฉินหลังเกิดแผ่นดินไหวยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ การสำรวจพบว่าการใช้บ่อน้ำฉุกเฉินช่วยเสริมการจ่ายน้ำฉุกเฉินของรัฐบาลเมืองคุมาโมโตะด้วยการเร่งส่งน้ำและปรับปรุงการเข้าถึงน้ำ ในทางกลับกัน สถานสงเคราะห์จำนวนพอสมควรไม่ได้ใช้น้ำจากบ่อน้ำฉุกเฉิน แม้ว่าจะอยู่ใกล้กันก็ตาม สิ่งนี้บ่งชี้ว่าการประชาสัมพันธ์ตำแหน่งบ่อน้ำฉุกเฉินเป็นประเด็นนโยบายที่สำคัญ "ข้อมูลใหม่นี้มีประโยชน์อย่างมากสำหรับรัฐบาลของเมืองที่ได้ติดตั้งไปแล้วหรือกำลังพิจารณาที่จะติดตั้งหลุมฉุกเฉินในอนาคตอันใกล้นี้" ศาสตราจารย์เอนโดกล่าวสรุป