การสร้างผลงานศิลปะ

งานศิลปะเก่าไม่มีวันตาย มันแค่จางหายไปเป็นสีดำ นั่นเป็นเพราะเขม่า - คาร์บอนดำชิ้นเล็ก ๆ ที่ปล่อยออกมาจากรถบรรทุกที่ใช้น้ำมันดีเซลหรือโรงงานที่เผาถ่านหิน - สะสมบนภาพวาดทำให้ภาพมืดลงเมื่อเวลาผ่านไป จำนวนอนุภาคในอากาศที่ใช้ในการแสดงบนงานศิลปะเป็นเรื่องของการวิจัยที่รายงานในฉบับปัจจุบัน (15 พฤษภาคม) ของ Environmental Science and Technology ซึ่งจัดพิมพ์โดย American Chemical Society ซึ่งเป็นสมาคมวิทยาศาสตร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก การวิจัยสามารถช่วยควบคุมความเสียหายต่องานศิลปะล้ำค่า จิตรกรรมฝาผนัง และมรดกตกทอดของครอบครัว เมื่อมันเกาะติดกับงานศิลปะแล้ว เขม่าควันก็ยากและบางครั้งก็กำจัดออกไม่ได้ ตามที่ Leon Bellan ผู้เขียนนำของการศึกษานี้กล่าว เบลแลนซึ่งเป็นนักเรียนมัธยมปลายในขณะนั้น ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นผู้เข้ารอบสุดท้ายระดับประเทศในการแข่งขันวิทยาศาสตร์อันทรงเกียรติของ Intel สำหรับผลงานของเขา Glenn Cass ศาสตราจารย์แห่งสถาบันเทคโนโลยีแห่งจอร์เจีย ผู้ดูแลงานวิจัยของ Bellan กล่าวว่า ผลการวิจัยนี้สามารถนำมาใช้เพื่อกำหนดความถี่ในการทำความสะอาด งานศิลปะ บางชิ้น และวิธีปกป้องผู้อื่น "การวิจัยครั้งนี้ช่วยให้นักออกแบบพิพิธภัณฑ์ได้รับข้อมูลที่จำเป็นในการปกป้องคอลเลกชันจากการเปลี่ยนแปลงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา" Cass กล่าว นักวิจัยใช้เครื่องพิมพ์เลเซอร์ที่สุ่มจุดด้วยกล้องจุลทรรศน์บนตัวอย่างที่มีสีแตกต่างกัน 8 ตัวอย่าง นักวิจัยพัฒนาการทดสอบ 2 รายการเพื่อเปรียบเทียบว่าผู้คนตรวจพบความแตกต่างในลักษณะที่ปรากฏอย่างไร พวกเขาพบว่ากว่าร้อยละ 12 ของตัวอย่างต้องถูกปิดด้วยจุด ก่อนที่ผู้คนจะสามารถเห็นความแตกต่างระหว่างผ้าปูที่นอนที่สะอาดและสกปรกที่แยกออกจากกันได้อย่างแม่นยำ เมื่อวางผ้าปูที่นอนเคียงข้างกัน จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างตัวอย่างที่ "สะอาด" และ "สกปรก" ได้ง่ายขึ้น โดยผู้คนตรวจพบความแตกต่างเมื่อแผ่นกระดาษน้อยกว่า 4 เปอร์เซ็นต์ปกคลุมด้วยจุดจำลองเขม่า เขม่าประกอบด้วยอนุภาคขนาดจิ๋วซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะเล็กเกินไปสำหรับตัวกรองอากาศของพิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่ ขณะนี้ยังไม่มีมาตรฐานของสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมแห่งสหรัฐอเมริกาสำหรับคราบเขม่าในอากาศภายในอาคาร อัตราการสะสมเขม่าอยู่ระหว่าง 0.08 ถึง 2.7 ไมโครกรัมต่องานศิลปะหนึ่งเมตรต่อวัน ตามการวัดครั้งก่อน อัตราดังกล่าวขึ้นอยู่กับเงื่อนไขในพิพิธภัณฑ์ทางตอนใต้ของแคลิฟอร์เนีย แต่ใช้ได้กับอาคารสมัยใหม่ทุกแห่งในโลก Cass กล่าว ในอัตราที่พบ จะต้องใช้เวลาระหว่างห้าถึง 300 ปีกว่าที่ภาพวาดจะถึงเกณฑ์การมองเห็นที่มืดลง คาดว่าอัตราจะสูงขึ้นในยุโรป ซึ่งน้ำมันดีเซลที่มากขึ้นจะเพิ่มเขม่าให้กับสิ่งแวดล้อม และในช่วงฤดูหนาว เมื่อการใช้เชื้อเพลิงเพิ่มขึ้น เขากล่าวเสริม "การค้นพบนี้อาจหมายความว่าการจัดการปัญหาความสกปรกนั้นยากกว่าที่คาดไว้ก่อนหน้านี้" คาสกล่าว “อัตราการเปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตาของวัตถุในพิพิธภัณฑ์จะค่อยเป็นค่อยไปจนอาจหลีกหนีสายตาผู้คนที่พบเห็นของสะสมในแต่ละวัน” Cass ทำงานที่ California Institute of Technology ในช่วงเวลาที่ทำการศึกษา ตอนนี้เบลลันเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกัน